Het boek, dat eigenlijk maar 140p. telt, bevat twee korte verhalen;
‘Kitchen’ en ‘Moonlight Shadow’.
De hoofdrol in het grootste verhaal ‘Kitchen’ is voor Mikage Sakurai, een meisje dat na het overlijden van haar grootmoeder zonder familie achterblijft. Studeren verloopt sinds dan moeilijk, en Mikage ontwikkelt een soort voorliefde voor keukens. Ze houdt van de sfeer en de warmte die een keuken met zich meebrengt, en besluit ook te slapen in de keuken van haar grootmoeder. Kort na de dood van haar grootmoeder leert zij tijdens het studeren Yuichi kennen. Hij was bevriend met de grootmoeder van Mikage omdat zij vaak langskwam in de bloemenwinkel waar hij werkte na school. Yuichi is bezorgd om Mikage en stelt voor om bij hem en zijn moeder (die eigenlijk ooit zijn vader was…) in te trekken. Wanneer Mikage dan de keuken ziet in het huis van Yuichi is ze akkoord. Ze trekt er in en voelt zich veilig, ondanks het feit dat Yuichi slechts een vage kennis van haar was. Ze krijgt er de tijd om eenzaam te zijn en om te rouwen. De band die met de familie waar ze gaat wonen wordt opgebouwd, breidt zich ook uit.
Het verhaal ‘Moonlight Shadow’ gaat dan weer over een studente, die haar geliefde verliest tijdens een auto ongeluk. Hij stierf wanneer hij de vriendin van zijn jongere broertje ging ophalen op school, ook zij overleefde het ongeval niet. Zowel de studente als de broer blijven samen achter met een leegte. De Schrijfster beschrijft hun verschillende manieren om de leegte te vullen. Ze verwerken beiden hun verlies op een andere manier.
Ik vind dat beide verhalen erg bijzonder geschreven zijn, omdat de auteur het onderwerp rouw en verdriet op een diverse manier durft aanpakken. Het wordt toegelaten in het leven van de personages als deel van een groeiproces, en als een belangrijke manier om verder te gaan in het leven na een moeilijke gebeurtenis. Er wordt als het ware iets positiefs gezien in het nemen van voldoende tijd om te rouwen. Ieder personage gaat op zoek naar zijn manier om verlies te verwerken en het invullen van zijn nieuwe leven na het kwijtraken van een dierbaar persoon. Zelf herken ik ook wel dat wanneer je een belangrijk figuur in je leven verliest, je leven ook echt een andere invulling krijgt. Zowel routines als dromen waaraan je aan het werken was in de toekomst (groot en klein) kunnen plots voorbij zijn. Dit is een moeilijk proces, zowel op vlak van aanvaarding als ‘hoe moet ik nu verder’. Er wordt in het boek dan ook gefocust op de kleine momenten in het leven die ervoor zorgen dat ze telkens weer wat hoop kunnen vinden om verder te gaan.
Met andere woorden:
Lauranne Leest 