Ik vond dit boek in de jaarlijkse uitverkoop van de bib in Assenede. Ik had er nog nooit van gehoord, maar voor €0,20 nam ik natuurlijk elke graphic novel mee die ik te pakken kon krijgen!
Het verhaal gaat over de 54-jarige boekenverkoper David, die te horen krijgt dat hij kanker heeft aan het strottenhoofd. We zien doorheen hoe de vrouwen in zijn leven allemaal op een verschillende manier reageren. Hij heeft namelijk twee dochters; Miriam uit zijn vorig huwelijk, die nu net bevallen is van haar eerste kind, alsook Tamar van 8 jaar oud uit de relatie met Paula, zijn huidige vriendin die zo’n 17 jaar jonger is dan hem.
Waar Paula kwaad is en haar toevlucht zoekt in werken, is Miriam meer op zoek naar antwoorden over de invulling van zowel haar eigen leven als dat van haar kind. De jonge Tamar is dan weer op zoek naar de betekenis van de dood. Zo probeert ze bijvoorbeeld de ziel van haar vader op te vangen zodat ze deze voor altijd kan bewaren. Ondertussen wil David zelf vooral nog een laatste grote reis maken, maar zelfs in deze tijden kan hij niet volledig doen wat hij zelf wil. Hij moet ook nu nog steeds moeilijke keuzes maken, zoals het al dan niet laten wegnemen van zijn strottenhoofd.
Het boek gaat vooral over het aanvaarden van een komend verlies, zowel voor de persoon met kanker als zijn omgeving. De balans tussen genieten van de laatste momenten die je nog met een dierbare kan hebben, maar ondertussen al verdriet hebben om wat komen zal, wordt doorheen het boek subtiel beschreven.
Verder kan ik over de illustraties vertellen dat er vaak gewerkt wordt met kleuren van aquarel om een bepaald gevoel weer te geven. Doorheen het boek zijn zowel het verhaal als de prenten zeker niet overdreven voorgesteld, want dat zou je misschien wel durven verwachten verwachten van een emotioneel zwaargeladen thema als kanker. De stijl van de illustraties is eerder hard en eerlijk.
Ikzelf heb door deze novel alvast een reminder gehad dat het belangrijk is om in zulke situaties je verdriet af en toe opzij te kunnen zetten en te genieten van wat nog rest, ondanks dat het gemis later wel heel groot zal zijn.
Ik geef deze dus graag:
Lauranne Leest 