Hi!
Dit boek heb ik gekocht in Brussel, samen met de B in Waterstones. Ik weet eigenlijk niet meer waarom ik het boek meenam… Volgens mij vond ik de titel en de achterflap zo verschillend van elkaar dat het me fascineerde. Ik kocht het boek wel in de originele Britse versie, dit was blijkbaar wel goed omdat het verhaal zo ook beter tot zijn recht komt.
Het hoofdpersonage van is de tienjarige Grace. Het verhaal begint in Groot-Brittanië tijdens zomer van 1976. Wanneer Grace tijdens het ontbijt een conversatie tussen haar ouders volgt hoort ze dat Mrs. Creasy, de buurvrouw, plots verdwenen is. Grace besluit vervolgens dat zij samen met haar vriendinnetje Tilly de saaie, warme zomer gaan doorbrengen in zoektocht naar de vermiste buurvrouw. Uiteindelijk blijkt dat je na een tijdje lezen eigenlijk niet echt persé hoeft te weten waar Mrs. Creasy gebleven is. Wat interessanter is, is dat blijkt dat er doorheen zo’n 20 jaar veel mensen betrokken zijn in geheimzinnige zaken die gebeurd zijn in de kleine straat waar Grace woont. De buurtbewoners worden dan ook bezorgd dat hun geheimen zullen uitkomen wanneer Grace & Tilly met hun onderzoek gaan.
Het verhaal wordt voornamelijk verteld vanuit het standpunt van Grace, maar verder wordt er ook vanuit een 3e persoon vertelt over de situaties in de verschillende huizen op de avenue. De hoofdstukken hebben dan ook namen van de verschillende locaties waar het onderzoek gebeurd. Ik vind persoonlijk de stukken die vanuit het personage van Grace verteld werden net iets boeiender. Je kan in deze stukken goed zien dat volwassenen vaak gesprekken hebben in het bijzijn van kinderen, in de veronderstelling dat deze hen niet zullen begrijpen. Echter merk je dat de twee meisjes toch meer kunnen mee volgen dan wordt gedacht. Het vertelperspectief maakte het verhaal voor mij heel nostalgisch. Het doet me terugdenken aan het perspectief dat ik als kind op bepaalde zaken gaf. Ik herinner me dat ook ik, wanneer ik volwassenen hoorde discussiëren, mijn eigen interpretatie gaf aan bepaalde stellingen en onderwerpen. Het verhaal voelt ook heel ‘Engels’ aan als je hem in de originele versie leest. Er worden bepaalde woordkeuzes gemaakt die een bepaalde serieusheid aan een conversatie geven. De Engelse woordenschat is zo divers dat dit een goed middel is om contrast te laten zien tussen de dingen die volwassenen zeggen, en de manier waarop de meisjes dit dan proberen te begrijpen.
Ik vind het boek persoonlijk heel aangenaam om te lezen, maar ik kan me voorstellen dat dit niet voor iedereen het geval was. Het verhaal komt nogal sloom op gang, en leest over het algemeen erg traag. Dit komt denk ik omdat mensen, wanneer ze de eerste pagina’s lezen, kunnen denken dat het boek in hoofdzaak zal gaan over het oplossen van de verdwijning. Echter denk ik niet dat het boek in hoofdzaak een mysterie is, maar dat het verhaal voornamelijk zijn sterkte vindt in het doorspitten van de relaties tussen de verschillende mensen. Het is uiteindelijk eerder een ‘coming of age’ verhaal dat focust op het proces van de twee heel erg verschillende meisjes. De personages uit het boek krijgen een duidelijk karakter en doen je nadenken over je eigen waarden, normen en acties. Er zijn een aantal personages die doorheen hun leven slechte dingen hebben gedaan, en zien hoe zij zichzelf rechtvaardigen voor deze acties is als lezer soms best wel confronterend. We kunnen niet heel ons leven lang de juiste keuzes maken, soms begaan we een misstap en gaan we op zoek naar een excuus zodat we onszelf kunnen vergeven.
Wat ik wel storend vond was dat de datums van de verschillende hoofdstukken door elkaar staan, ze hoppen niet alleen van datum naar datum maar gaan ook nog eens terug en vooruit in de tijd de hele tijd. Ik denk dat dit me vooral stoorde omdat ik toch op sommige momenten net iets te graag wou weten hoe de het mysterie allemaal in elkaar zat.
Om dit boek een korte beschrijving te geven:
Lauranne Leest 