Hi!
Het lijkt even geleden dat ik het nog eens had over de dikkere graphic novels, dus bij deze:
Ik pikte dit boek op in Amsterdam in een winkeltje genaamd ‘Henk’s comics’.
Het boek intrigeerde me meteen omdat op de achterflap staat dat het verhaal een handgeschreven uitbeelding is van strijd en genezing. Het is een trip doorheen de wereld van iemand met een taboe-ziekte, en een inspiratie voor iedereen die gelooft in de menselijke kracht om door te zetten in de weg tot aan geluk.
Deze graphic novel is een autobiografisch verhaal over Katie, en volgt haar vanaf haar jeugd in haar strijd met een eetstoornis. Wat onschuldig begint bij het verstoppen van boterhammen, mondt steeds meer uit in een obsessie voor voeding en controle. Het verhaal is erg aangrijpend, vooral omdat er ook een aantal personen op haar pad komen die misbruik maken van haar kwetsbare situatie. Katie komt in een spiraal van uithongering met vreetbuien tot gevolg terecht, wat doorheen het boek wel als repetitief zou kunnen ervaren worden. Ik vind dat dit er eerder voor zorgt dat de auteur een waarheidsgetrouw en confronterend beeld schept over hoe de eetstoornis het leven van iemand kan overnemen.
De tekeningen zijn niet echt zeer gedetailleerd, ze hebben iets simplistisch of kinderlijk (zonder het boek te willen beledigen). Toch is Green er wel in geslaagd om heel mooi de sfeer van haar verhaal weer te geven. Zo veranderen de illustraties naargelang hun plaats in het verhaal van kleur, en lopen ze van grijs tot aan verschillende soorten paars.
Dit boek paste perfect in het ‘Non-fictie november’ thema, en is een boeiend boek over iedereen die meer te weten wil komen over het leven met een eetstoornis.
Lauranne Leest 