Dag liefje, met mila gaat het goed en ik klungel lekker verder – Stefaan Degand

Menig mensen hebben misschien de aflevering van ‘Die Huis’ over Stefaan Degand gezien. Zoja, dan is de inhoud van dit boek voor jou geen verrassig. Al maakt dat het niet een minder ervaring, want het boek overvalt je en grijpt je bij de keel.

Een leeservaring die je meeneemt en niet loslaat tot op het einde. De manier waarop het boek werd geschreven, met elke zin een paragraaf en een extreem tekort aan leestekens heeft hier ook deels mee te maken. Het lijkt op een trein waarop je opstapt en waar je niet meer af kan tot het eindstation is bereikt.

Stefaan vertelt zijn eigen verhaal. Dat van een man die klungelt. Die ‘maar wat doet’ en hoopt op het beste. Dat van een jongen die uit een West-Vlaams dorp vertrekt om een carrière op te bouwen in Antwerpen. Hij heeft het over ontmoetingen, groot en klein, en hoe mensen belangrijk werden in zijn leven. Over geluk in de kleine dingen, die hij misschien over het hoofd zag tot vandaag. Over zijn oneindige liefde voor zijn moeder, en zijn vrouw.

Een boek dat een beetje lijkt op een storm op zee, zacht opkomend en dan dan opeens keihard. Met je neus op de overweldigende realiteit van het leven, maar ook de schoonheid ervan en de veerkracht die in ons allen blijkt te zitten.

Een rouwboek kan maar één titel hebben
Los het op
Je moet er zelf één schrijven

Het interview van Stefaan Degand bij Vandaag is ook wel ‘ns het bekijken waard.