Murakami denkt terug aan zijn eerste grote liefde. Een meisje dat hij tegenkwam in de hallen van school, met de (misschien wel bekendste) LP van The Beatles, ‘With The Beatles’, in haar armen geklemd. Meer dan dat heeft het boek in feite ook niet te vertellen over The Beatles. Na enkele korte weetjes gaat het al gauw gewoon over de korte maar krachtige liefde die Murakami ervaarde met zijn eerste vriendinnetje.
Zoals de achterflap zegt, zijn de jaren waarop pop-muziek je het meest vervullen de dagen die je voor het leven zal onthouden. Of dat dan werkelijk zo is, daar laat ik je dan zelf maar een antwoord op geven. In dat opzicht is het kleine boekje een ode aan hoe het is om te leven te midden van de ‘Beatlemania’, en geeft het kort weer welk effect de opkomst van pop-muziek had op de generatie jeugd van toen. Voor we verdergaan dus even wat rekenwerk, Haruki Murakami werd geboren in Kyoto in 1949. Dat maakt dat hij in 1965 ongeveer 16 jaar oud was. Menig hitlijsten-website heeft tegenwoordig natuurlijk een zoekfunctie waarmee je terug in de tijd kan gaan om te zien wat er toen in de TOP-40 stond, en ja, ook hier was die rijkelijk gevuld met een hele reeks beatles-songs.
Wat je moet weten om het nostalgische gevoel waar Murakami op doelt te kunnen begrijpen is dat The Beatles in die tijd voor een bijzondere evolutie gezorgd hebben. In tegenstelling tot de ‘verre ster’ Elvis Presley zagen we de opkomst van een band die bestond uit een gezellige groep vrienden. Een groepje gekke jongeren dat het opeens heel ver kon schoppen en uit het volkse industriestadje Liverpool kwam. De weg naar succes leek opeens heel dichtbij en het werd zeer duidelijk dat iedereen kon en mocht dromen. Jongeren gingen steeds meer hun passie najagen en er ontstond een heuse ‘emancipatie’ van de jeugd en hun cultuur. Heel wat jongerenbewegingen in ‘post-wereldoorlog’ tijden hadden hun muziek als fundament. Heel wat acties kwamen op gang en jongeren zijn erin geslaagd om ook hun stem te laten horen. De band ontwikkelde zich doorheen de jaren mee met hun publiek en ging van pop-muziek naar hun eigen vorm van wat je zeker kunst mag noemen.
Nuja, laat ik wel even duidelijk meegeven dat je die info niet echt meekrijgt in dit compacte boekje van Murakami. Daarvoor moet je even tussen de lijntjes door lezen en je eigen fantasie de vrije loop laten. Als je je verwacht aan een verhaal waarin The Beatles centraal staan dan kom je van een koude kermis thuis, want dat is zeker en vast niet het geval. Het is eerder een nostalgische mijmering van de schrijver, over een vervlogen tijd die nog zeer levendig in zijn herinneringen aanwezig is.
Ben je echter, net zoals mij, een Murakami- én Beatles-fan (die door de stomme vleermuis en zijn ziekte dit jaar niet naar haar eerste Beatles-week in Liverpool kon gaan, cry cry cry) én kan je de filosofische boodschap achter dit verhaal wel smaken, dan is dit misschien wel een fijn tussendoortje voor jou!
Lauranne Leest 