Een boekje uit 1996 dat recent heruitgebracht is door Querido rolde de brievenbus in. Voor een Moeyaert ben ik altijd te vinden. Zeker na mijn leeservaring met ‘tegenwoordig heet iedereen sorry’ werd ik hier heel enthousiast van!
Iets met een dode hond, een dode eend, een vreselijke stiefvader en een zéér onheilspellende laatste dag van het jaar. Oog om oog, tand om tand, en dan loopt het wat uit de hand. Dat is het plot van blote handen volgens mij.
Ik was het boek fysiek beginnen lezen maar kon er niet goed inkomen. Ik wist eigenlijk niet zeker of ik nu al dan niet een kinderboek aan het lezen was. Ik besloot het op te geven en het audioboek op storytel te beluisteren tijdens het naaien van een nieuwe trui. En dat bleek een prima idee, want zonder Moeyaerts dreigende stem had ik niet beseft dat dit een zeer duistere, depressieve brok woorden bleek te zijn. Absoluut geen kinderboek, naar mijn mening. Wellicht het meest tragische boek dat ik dit jaar zal lezen. Ik heb op het puntje van mijn stoel gezeten tijdens het luisteren en het verhaal kroop zeker en vast onder mijn vel. Maar… Genoten? Dat niet. Zeker niet. Een ervaring, dat was het wel.
Een groot pluspunt aan deze editie is dat enkele prima grafische perks heeft. Ook de laatste pagina’s bevatten een kort interview van Moeyaert over hoe dit boek tot stand gekomen is en je inzicht geeft in waarom dit verhaaltje mogelijks zo heel erg vreemd is uitgedraaid…
Querido | 2021 | 112 pagina’s
ISBN: 9789045125404
Lauranne Leest 