Na het bekijken van de film The green book besloot ik dat het tijd werd om ‘Ik weet waarom gekooide vogels zingen’ te gaan lezen. De film is trouwens een aanrader, prachtig. En dit boek, in ongeveer hetzelfde thema, bleek een geweldige aanvulling.
Ik weet waarom gekooide vogels zingen is de autobiografie van Maya Angelou, die opgroeit in het Amerika van de jaren 30, getekend door armoede en racisme. Wanneer ze van Arkansas naar St. Louis verhuist staat Maya een moeilijke tijd te wachten. Toch groeit ze, onder andere door haar liefde voor literatuur, uit tot een jonge, krachtige vrouw.
Dit boek wordt wel eens een moderne klassieker genoemd, en dat kan ik begrijpen, want het boek zit nu al in mijn hart. Het heeft me vastgepakt en niet meer losgelaten. Ik moest het boek af en toe eens naast me neerleggen, want het greep me aan zoals geen enkel ander boek dat al deed. Het is vreselijk om te denken dat dit soort armoede en irrationaliteit zo alom leefde in de jaren ’30. De USA, die zich steeds profileert als het land van de vrijheid, was allesbehalve vrij voor Maya en haar familie. Dat dit alles aansleepte tot 1964 en eigenlijk nog ver daarna, is pijnlijk om te beseffen. Discriminatie op basis van ras leek bijna zo goed als de norm overal in het zuiden. Toch slaagt Angelou erin om de lichtpuntjes in haar leven ook prachtig te beschrijven. Zo krijgen we een inkijk in de onvoorwaardelijke liefde voor haar broer, de dagen in de winkel van haar grootmoeder, de zondagse kerk-picnics en ontluikende vriendschappen.
Ik heb spijt dat ik dit boek niet eerder in de hand genomen heb, en dat ik mijn ogen zo’n lange tijd gesloten heb gehouden voor de bizarre gebeurtenissen die in deze wereld plaatsvonden én vinden.
De Geus | 2020 | 352 blz.
ISBN: 9789044544282
Lauranne Leest 