Na het kijken van het laatste seizoen van The Crown op Netflix, bedacht ik me dat ik dit kleine boekje nog in de kast op mij lag te wachten.
Wat mij bezielde om deze Mantel te laten liggen weet ik eigenlijk niet, want deze dame bekoort me iedere keer opnieuw met haar bijzonder indrukwekkende schrijfsels. Dit boek doet niet onder, want het is een combinatie van enigzins duistere kortverhalen, waarvan elk van hen een bijzondere hoofdrol bevat, namelijk de duistere, verborgen kant van de menselijke ziel. Korte teksten die je meteen even meenemen, inpakken en fascineren.
Zowat alle verhalen werden al een keer eerder gepubliceerd in verschillende kranten en tijdschriften, doorheen de jaren. Toch lijken ze voor elkaar gemaakt, want ze vullen elkaar op een of andere manier aan… De soort onverklaarbare manier waarop vampieren en zombies samengaan met heartbreak en stalking, ofzoiets…. Het zijn niet persé griezelverhalen, al deden ze me zeker en vast huiveren. Ze haalt de gruwelijkste momenten in een mensenleven er haarfijn uit en joeg me af en toe de stuipen op het lijf. Misschien was het wel zo’n voorbeeld van een boek dat je net op het juiste moment leest, de eerste donkere oktoberdagen, een toevallige vondst in de boekenkast, een warme kop thee… Toegegeven, de titel geeft soms het volledige verhaal weg, maar dat kon me niet deren.
Als je fan bent van Hilary Mantel kan dit boekje niet ontbreken in je kast.
Lauranne Leest 