Na het o-zo-krachtige boek Pachinko was ik meer dan benieuwd naar de andere novel van Min Jin Lee, Han.
Ook deze klepper was alweer een boek waar ik zonder verwachtingen in dook en vervolgens door opgeslorpt raakte. Ondanks dat het absoluut niks weg heeft van Pachinko vond ik het fijn om terug in de wereld van Min Jin Lee te duiken.
We leren Casey Han kennen, pas afgestudeerd en reeds de deur uitgezet van haar ouderlijk huis. De ouders van Casey zijn Koreaanse immigranten in de verenigde staten en verdienen hun kost door het uitbaten van een wassalon in Queens. Doorheen het verhaal zien we de weg die Casey kiest, geintrigeerd door de glitter en glamour van New York in de jaren ’90. Op zoek naar haar eigen levensdoel, en streng voor zichzelf.
Het was een verhaal dat durft spreken over immigratie, klassen, verslaving en verwachtingen. Het geeft een inkijkje in een Koreaans-Amerikaanse gemeenschap die zijn weg probeert te vinden in een maatschappij die niet altijd rekening houdt met hun cultuur en tradities. De karakters hebben net zoals wij, de lezers, gebreken. Gebreken die je af en toe wel even confronteren met jezelf, en de vragen ‘wie ben ik’, ‘waar zal ik werken’, ‘wie wil ik zijn’.
Ondanks al deze zware thema’s is het boek ook verlicht met een boodschap van hoop, dromen, verlangen naar iets, een uitkomst, wat de stuwende motor in dit verhaal blijkt te zijn.
In een kritische noot is het boek soms wat verwarrend, en was het niet evident om de verschillende personages uit ekaar te halen. Daarnaast waren de personages soms ook een beetje extreem, wat vreemd aanvoelde. Dat neemt echter niet weg dat de boodschap dat dit boek wou meegeven echt heel erg belangrijk is, en dat het fijn is om een kijkje te nemen in deze bijzondere groep immigranten.
Lauranne Leest 